Drogi rodzicu, zwróć się do pedagoga szkolnego, gdy:

·         niepokoi Cię zachowanie Twojego dziecka 

·         chcesz porozmawiać o dziecku i Twoich z nim relacjach

·         potrzebujesz wsparcia w procesie wychowania

·         masz pytania i nie wiesz, do kogo się z nimi zwrócić.

RODZICU - JAKI JESTEŚ?

         Wychowanie dzieci oznacza olbrzymią odpowiedzialność. Jest również cudownym przywilejem czuwania nad rozwojem młodej istoty, wprowadzenia jej w świat dorosłości. W rzetelnym wychowaniu nie ma drogi na skróty, szybkich rozwiązań i łatwych odpowiedzi. Rodzice nie mogą dać swoim dzieciom dojrzałości – muszą im jednak pomagać w dojrzewaniu do dorosłości. 

Rodzice są ludźmi, a nie bogami – też popełniają błędy. Powinni jednak stale kochać swoje dzieci, akceptować je takimi jakie są, postępować sprawiedliwie

i nie powtarzać błędów swoich rodziców. Dobry dorosły to mądry
i odpowiedzialny człowiek.

W okresie nastoletnim dzieci rozwijają się, kształtują w sobie dopiero własną tożsamość, potrzebują jeszcze przez lata miłości, opieki i mądrego przewodnictwa dorosłych.

JAKI STYL WYCHOWANIA STOSUJEMY WOBEC NASZYCH DZIECI?

1) styl dominujący – „Masz robić tak  ja ci nakazuję!” Władza absolutna rodziców, wszystko kontrolują, w razie sprzeciwu – biją, głodzą a nawet zamykają dzieci na klucz w odosobnionych pomieszczeniach.

Na zewnątrz stwarzają wrażenie „dobrej rodziny” – żywią dzieci, dobrze ubierają, pozwalają się bawić. Zapewniają dzieciom wszystko co materialne – zapominając o życzliwym wsparciu i miłości.

Reakcje dzieci: bunt, ucieczki, chęć walki, agresywność, próby samobójstwa.

2) styl pobłażliwy – przesadna miłość, brak ograniczeń. Dzieci są w akcji – rodzice na wszystko się godzą. Brak ograniczeń i norm wobec dziecka źle wpływa na jego rozwój.

Reakcje dzieci: krzyczą, tupią, histeryzują, aż wymuszą na rodzicach zgodę.

3) styl obojętny – „Nie obchodzi mnie co robisz. Daj mi spokój – nie mam czasu”. Ludzie w pogoni za pieniądzem zaniedbują swoje obowiązki rodzinne. Mimo dobrej woli brakuje im czasu na bycie z dziećmi. Dziecko wychowuje się samo.

Reakcje dzieci: brakuje mu kontaktu z rodzicami, zaburzone poczucie bezpieczeństwa, szuka grupy odniesienia poza rodziną (niebezpieczeństwo sekt, narkotyków).

4) styl partnerski – oparty na szanowaniu dziecka. „Słucham cię, chcę ci pomóc, co mogę zrobić – razem rozwiążemy ten problem”. Autorytet opiera się na uczuciu, a nie na zakazach i rozkazach.

Reakcje dzieci: ma szacunek dla rodziców, czuje w nich wsparcie, czuje się bezpieczne w świecie, w przyszłości da wsparcie i pomoc innym potrzebującym.  

Wspaniale byłoby, gdybyśmy zawsze przejawiali postawy w stylu partnerskim. Niestety z doświadczenia wiemy, że czasami jest to trudne. Zdarzają się więc nam rodzicom reakcje dominujące, dyktatorskie. Zdarzają się też reakcje pobłażliwe, czasami nawet zbyt pobłażliwe.

Jedno jest pewne: nigdy nie powinniśmy się zachować w stosunku do dziecka, do jego problemów w sposób obojętny. Obojętność jest najgorsza, obojętność niszczy i zabija uczucia. Brak zainteresowania powoduje, że dzieci czują się niepotrzebne, niekochane.

WYCHOWANIE SKUTECZNE – 10 PRZYKAZAŃ DLA RODZICÓW.

1.           Ufaj swojej intuicji, ale też poznaj siebie. To jakie są nasze dzieci zależy od nas samych.

2.           Nie rezygnuj z potrzeb własnych na rzecz dziecka. Naucz się łączyć swoje potrzeby z potrzebami innych.

3.           Znaj swoje dziecko. Słuchaj słów, wnioski wyciągaj z jego zachowania.

4.           Od samego początku zadbaj o rozwój pozytywnych wartości.

5.           Podkreślaj znaczenie dobrych chęci, wysiłku i gotowości do emocjonalnego ryzyka.

6.           Bądź rodzicem, a nie kumplem. Powinieneś umieć być dobrym przyjacielem, ale też stanowczym rodzicem.

7.           Wyznaczaj granice. Naucz się mówić „NIE”.

8.           Utrzymuj dyscyplinę, ale nie karz ciągle.

9.           Rozmawiaj z dzieckiem na

Bezpieczny wypoczynek – WAKACJE!

         Rok szkolny szybko minął, zbliżają się wakacje, upragnione przez nasze dzieci a często z niepokojem przyjmowane przez nas samych. Czas wolny spędzany przez nasze dzieci, nierzadko bez kontroli dorosłych, może przysparzać nam wielu niepokojów i obaw o nasze pociechy. Myślimy co robią , z kim przebywają i czy są bezpieczne. Dlatego też należy pomyśleć o czasie wolnym naszych dzieci i wykazać swoją troskę o nie poprzez:

1.    Rozmawianie z dzieckiem o tym, na jakie zagrożenia może być narażone i jak im zapobiec- nie strasz, lecz przestrzegaj;

2.    Ustalenie wspólnie z dzieckiem tego, co może robić (podczas waszej nieobecności), na co ma waszą zgodę, a czego kategorycznie zabraniacie – uzasadnijcie swoje stanowisko (wyjaśnijcie dlaczego nie pozwalacie dziecku na coś), ustalenie jasnych norm postępowania, nakazów, zakazów itp. oraz konsekwencji ich naruszania;

3.    Poznanie kolegów, w towarzystwie których będzie przebywało wasze dziecko;

4.    Wyznaczanie dziecku zakresu drobnych obowiązków np. domowych, zagospodarujcie mu czas wolny podczas waszej nieobecności;;

5.    Uczenie dziecka tego, aby było odpowiedzialne, przewidywalne i działało
z rozwagą;

6.    Podanie numerów telefonów do pracy, lub numerów pod którymi jesteśmy uchwytni;

7.    Napisanie dziecku numerów telefonów służb ratowniczych i porządkowych (pogotowia, straży pożarnej, policji);

8.    Kontrolowanie dziecka (pod jakimkolwiek pretekstem dzwonić do domu), upewnianie się że wszystko jest w porządku;

9.    Poproszenie zaufanych np. sąsiadów o to, aby mieli „oko” na wasze dziecko;

10. Rozmawianie z dzieckiem o tym, jak spędziło czas podczas waszej nieobecności, uważnie słuchaj co dziecko mówi;

11.  Inne ważne i istotne działania mające na celu ochronę i bezpieczeństwo dziecka;

      Czas wakacji to okres beztroski naszych dzieci, czas zawiązywania nowych znajomości, czas różnych inicjacji (tytoniowej, alkoholowej, co gorsze narkotycznej ale również i seksualnej). Dzieci pozostawione sobie, bez kontroli narażone są na rozmaite niebezpieczeństwa. Często nie są świadome zagrożeń, manipulacji ze strony dorosłych lub starszych kolegów dlatego tak ważne jest przestrzeganie dzieci przed wszelkimi niebezpieczeństwami, należy przy tym określać stopień zagrożenia życia i zdrowia, mówić o ewentualnych konsekwencjach.

PRZYGOTUJMY DZIECKO DO BEZPIECZNYCH  WAKACJI.

Przykłady zagrożeń:

- Nieznani obcy ludzie: potrafią bardzo długo czekać, aż „upatrzone dziecko” będzie samo. Starają się wtedy nawiązać z dzieckiem kontakt – kuszą słodyczami, drobnymi prezentami, obietnicami.

- Przemoc: starsze dzieci szykanują młodsze, wykorzystują je. Zdarzają się nawet pobicia.

- Chuligani: tyranizują młodszych od siebie, biją, okradają. Trzeba brać uwagę nawet zagrożenie gwałtem.

- Namawianie do występku: młodzieżowe bandy zmuszają dzieci do popełniania czynów karalnych lub niebezpiecznych prób odwagi, np.: kradzież samochodu, włamania, jazda na deskorolce za samochodem.

- Ekshibicjonista: napastuje i straszy zdezorientowane dzieci.

-Narkotyki i alkohol: młodzież i dealerzy szukają nowych klientów, częstują dzieci narkotykami, alkoholem. Rywalizacja w piciu alkoholu prowadzić może do utraty kontroli nad zachowaniem.

- Sekty: ich przedstawiciele wyławiają upatrzone ofiary na podwórku czy podczas imprez. Często sami je organizują, próbują w ten sposób werbować nowych członków.

- Maltretowanie, wykorzystywanie seksualne, przemoc fizyczna i psychiczna: sprawcami tego typu czynów najczęściej są osoby z najbliższego otoczenia dziecka. Rodzicom nawet nie przychodzi do głowy, że zagrożenie może przyjść z tej właśnie strony.

- „Kochany” wujek, miły sąsiad lub zbyt surowy rodzic: dzieci są często pozostawione na ich łaskę i niełaskę. Wymaga się od nich za dużo, zleca się wykonywanie zbyt ciężkich prac.

- Inne zagrożenia:……                                                           

:

mgr Edyta Kotkowska – pedagog

1 czerwca – data, o której wszyscy pamiętamy a jeśli nie, to Nasze dziecko nam szybko przypomni. -Międzynarodowy Dzień Dziecka. My jako dorośli powinniśmy choć trochę wiedzieć jak to jest i było z tym szczególnym dniem.

Dzień Dziecka został wprowadzony w 1952 roku, a jego inicjatorem była organizacja „The International Union for Protection of Childhood” działająca na rzecz zapewnienia bezpieczeństwa dzieciom na całym świecie. Przed rokiem 1952, Dzień Dziecka istniał już w kalendarzach niektórych krajów, między innymi w Chinach od 1926 roku. W 1953 roku do obchodów tego święta przyłączyła się Organizacja Narodów Zjednoczonych i wielu krajach święto dzieci przypada na dzień 20 listopada (obchodzone jest jako Dzień Praw Dziecka), w dniu upamiętniającym uchwalenie Deklaracji Praw Dziecka w 1959 roku.

Prawa dziecka to specyficzna podmiotowo grupa praw człowieka. Regulacje
w tej mierze znajdują się w prawie wewnętrznym państw oraz w prawie międzynarodowym. Początek dała im Deklaracja Praw Dziecka  z 1959. Podkreśla się, że dzieci, stanowiące jedną z najsłabszych grup społecznych, podlegające z natury rzeczy władzy, decyzjom dorosłych, narażone na najpoważniejsze niebezpieczeństwo, muszą być chronione w sposób szczególny. Kontrowersje natomiast budzą kwestie wynikające z obyczajowości, tradycji religijnej
i kulturalnej obowiązującej w niektórych krajach. Wiążą się one np. z zakresem niezależności dziecka od rodziców bądź opiekunów, jego prawa do samodzielnych decyzji, poglądów, wyborów, ochrony tajemnicy korespondencji, życia prywatnego i nietykalności cielesnej.

Deklaracja Praw Dziecka dokument przyjęty 20 listopada 1959 przez Zgromadzenie Ogólne ONZ. Zawiera 10 szczegółowo sprecyzowanych zasad:

1. Powszechność zastosowania deklaracji – Deklaracja Praw Dziecka obejmuje wszystkie dzieci bez względu na różnice.
2. Otoczenie dziecka szczególną ochroną, która umożliwi jego wszechstronny rozwój
 w warunkach wolności i godności, czemu powinny służyć: ustawodawstwo kraju i wszelkie inne środki.
3. Prawo do nazwiska i obywatelstwa w chwili urodzin.
4. Stworzenie matce i dziecku przed i po urodzeniu warunków do rozwoju, opieki, ochrony medycznej poprzez system ubezpieczeń.
5. Szczególna troska wobec dzieci upośledzonych fizycznie lub umysłowo.
6. Stwarzanie dziecku atmosfery pełnej miłości, bezpieczeństwa i zrozumienia, czemu powinien służyć system ochrony rodziny, nieodrywanie małych dzieci od matki, poza krańcowymi sytuacjami, opieka nad dziećmi pozbawionymi rodziców.
7. Prawo do nauki, rozwoju kult., rozrywek, które powinny służyć pełnemu rozwojowi osobowości. Wymogiem minimalnym powinno być powszechne, obowiązkowe szkolnictwo na poziomie podstawowym.
8. Pierwszeństwo dziecka do ochrony i pomocy.
9. Ochrona dziecka przed wyzyskiem, okrucieństwem, zaniedbaniem, wykluczenie handlu dziećmi i zakaz pracy poniżej odpowiedniego, minimalnego wieku oraz wykonywania czynności szkodliwych fizycznie, psychicznie lub moralnie.
10. Wychowywanie dziecka w duchu tolerancji, szacunku dla innych ludzi, przyjaźni i pokoju między narodami.

wiersza M. Brykczyńskiego pt: „ O prawach dziecka”

Niech się wreszcie każdy dowie
I rozpowie w świecie całym
Że dziecko to także człowiek
Tyle że jest mały.
Dlatego ludzie uczeni
Którym za to należą się brawa
Chcąc wielu dzieci los odmienić
Stworzyli dla was mądre prawa.
Więc je na co dzień i od święta
próbujcie dobrze zapamiętać:
Nikt mnie siłą nie ma prawa zmuszać do niczego
A szczególnie do zrobienia czegoś niedobrego.
Mogę uczyć się wszystkiego, co mnie zaciekawi
I mam prawo sam wybierać, z kim się będę bawić.
Nikt nie może mnie poniżać, krzywdzić, bić, wyzywać
I każdego mogę zawsze na ratunek wzywać.
Jeśli mama albo tata już nie mieszka z nami
Nikt nie może mi zabronić spotkać ich czasami.
Nikt nie może moich listów czytać bez pytania
Mam też prawo do tajemnic i własnego zdania.
Mogę żądać, żeby każdy uznał moje prawa
A gdy różnię się od innych, to jest moja sprawa.
Tak się w wiersze poukładały Prawa dla dzieci na całym świecie
Byście w potrzebie z nich korzystały najlepiej jak umiecie.

KILKA UWAG O WYCHOWANIU

CO ROBIĆ w rozmowie z dzieckiem:

1. uważnie wsłuchujmy się w wypowiedzi dziecka ( wyłączmy telewizor, odłóżmy gazet)
2. nie wyśmiewajmy i nie ironizujmy ( obniża to poczucie wartości dziecka)
3. nie użalajmy się nad dzieckiem ( bardziej go to "dołuje")
4. przeprowadzajmy rozmowy bez uczucia gniewu i złości ( blokują one przyswajanie
   
5. i samo-refleksję )
6. unikajmy frazesów i prawienia kazań ?
7. unikajmy skrajnie negatywnych określeń ( np. głupi, leniwa, idiota)
8. raczej chwalmy i nagradzajmy, nawet za drobiazgi ( dodaje to wiary i wzmacnia poczucie bezpieczeństwa)
9. rozładowujmy napięcia poczuciem humoru
10. nie przypominajmy zdarzeń z przeszłości.

Jeżeli chcesz mieć dobre dziecko,

to chwal je wiele razy  

w ciągu dnia.

Jeżeli nie masz za co,

to stwórz taką sytuację,

która ci na to pozwoli.

Drogi rodzicu, zwróć się do pedagoga szkolnego, gdy:

·         niepokoi Cię zachowanie Twojego dziecka

·         chcesz porozmawiać o dziecku i Twoich z nim relacjach

·         potrzebujesz wsparcia w procesie wychowania

·         masz pytania i nie wiesz, do kogo się z nimi zwrócić.